Je bent vrijgezel en je wilt wat

Regelmatig krijg ik gevraagde en ongevraagde tips over het vinden van ‘De Liefde’. Met een hoofdletter L, of in elk geval iemand met wie je voor een avondje kan doen alsof. Vaak tips, die de tipgever zelf nooit uit zou voeren, maar die van een beetje meer afstand (glimlachend om een berichtje van manlief, en omringd door twee schatten van kinderen) een heel goed idee lijken:

1. Je inschrijven op een datingsite. Tinder schijnt niet mee te tellen. Hoewel ik dat toch al best een serieuze uitdaging vind. Eerst worstel je je door vele foto’s van mannen die 1) speciaal voor deze gelegenheid een selfie hebben genomen in de badkamer, compleet met ontbloot bovenlichaam en zeer onvoordelig licht; 2) op de foto staan met hun vrouw(in trouwjurk)/kind/kat/tijger; 3) met al hun vrienden op de foto staan (zal je net zien dat het net de verkeerde blijkt te zijn).
2. Het bezoeken van feestjes waar je niemand kent. Ik moet zeggen: ik geef me er wel eens aan over. En het is een leuk concept, maar eigenlijk vooral en alleen als je er andere mensen treft die die avond hetzelfde spontane plan hadden. Laatst ging ik naar een wijnproeverij. Het was een thema-proeverij. En het thema was Vaderdag. Vaders, moeders en vooral ook hun gezinnen waren dus uitgenodigd om wijntjes te komen proeven. “Ik zal nog even een leuke vader van het een of andere schoolplein trekken”, grapte ik nog in reactie op de uitnodiging. Maar ook zonder vader aan mijn zijde was ik van harte welkom. Ik proefde en proefde, ondertussen halve gesprekken voerend met de aanwezige ouders. “Maar hoe gaat het… wacht, dat klinkt als die van mij… nee, Juultje, papa is heel even aan het praten… ok, ja, heb jij niet een nieuwe baan?… oh, wacht even hoor, dat klonk vrij hard, ja dat wordt een bult, natuurlijk moet je daar hard om krijsen… sorry hoor… kom maar hier meisje”. Ik proefde nog maar een wijntje. Liep even naar de kinderkamer: met twee borstvoedende moeders en drie kleurende kleuters was het hier eigenlijk nog relatief rustig. Ik aaide wat baby’s en bewonderde wat kleurplaten. Een lief meisje met lange krullen probeerde zonder handen maar met rietje Fristi te drinken uit een glazen flesje. Het flesje ging om, over de tekening. Tranen met tuiten. Ik liep terug naar de proefkamer. Nog maar een wijntje.
3. Nieuwe hobby’s. Samen met een (vrijgezelle) vriendin had ik een lesje golfsurfen geboekt. Na de eerste uitleg liepen we zwetend (want wetsuit bij 35 graden) en zwoegend (want zware surfplank waar je arm net niet omheen past) over het strand naar de waterlijn. De surfleraar had dat vaker gedaan. In die ene minuut vertelde hij ons dat hij 1) vrijgezel was; 2) in Amsterdam woonde, maar zijn VW-busje in de duinen had staan; en 3) heus niet alleen surfleraar was, maar ook/eigenlijk architect. We doen de seal. Lastig uit te leggen, maar het is een beetje wat je je erbij voorstelt… “You have very good balance. Do you do a lot of sports?” Even twijfel ik: zie ik er dan toch best goed uit in mijn wetsuit? Tot ik later de foto’s terug zie die een andere vriendin heeft gemaakt…

Binnenkort staat er een thema-avond “Hoe vind je de ware?” op het programma. Bij de School of Life. Wordt vervolgd…